Girlanda: Witaj w grupie Muchomorki!!! Muchomor czerwony (Amanita muscaria L.) to muchomor występujący w dużych ilościach w polskich lasach i borach na całym świecie.
Jeżeli szukasz materiałów na rozpoczęcie roku szkolnego zapraszam cię tutaj
Kilka słów o muchomorach
Może być również określany jako bednarz, muchomor prawdziwy, muchomor czerwony, muchomor sromotnikowy, muchomor sromotnikowy. Występuje w lasach iglastych i mieszanych, rzadziej w liściastych. Najczęściej można ją spotkać na brzozie brodawkowatej. Najczęściej znajduje się pod brzozą. Kumak czerwony ma wysoki, wąski trzon zwieńczony parasolowatym kapeluszem, jak u dorosłego okazu. Młode okazy mają kulisty kapelusz, który ostatecznie może urosnąć do 20 centymetrów średnicy. Muchomor sromotnikowy ma biały trzon z kulistym dnem i pierścieniem na szczycie. Cechą charakterystyczną tego grzyba jest czerwony, czasem pomarańczowy kapelusz nakrapiany białymi plamkami.
Muchomor czerwony – jadalny czy nie?
Wiele osób jest ciekawych, czy muchomor czerwony jest jadalny. We wszystkich atlasach grzybów muchomory czerwone figurują jako trujące. Miąższ muchomora sromotnikowego zawiera między innymi kwas ibotenowy, kwas muskarynowy i muscimol. Objawy zatrucia muchomorem sromotnikowym obejmują duszności, wymioty i biegunkę, a w częstych przypadkach także halucynacje. Kwas ibotenowy, który wywołuje halucynacje charakteryzujące się skrajnymi zaburzeniami czasu i przestrzeni, a w konsekwencji ogólną dezorientacją, znajduje się w średniej wielkości świeżym owocniku muchomora czerwonego (60-70 g) w ilości do 70 mg. Po dwóch godzinach od ustąpienia objawów pojawia się nieodparta senność.
Girlanda: Witaj w grupie Muchomorki
