Dwie siostry na zajęciach z rysunku
W 1999 roku kurs na architekturę zaczęła Ewelina. Była jedną z wielu osób które wtedy rozpoczynały. Ciekawe jedna jest to, że przyszła razem ze swoją młodszą siostrą.
Ewelina miała lat 17 a Kasia 9. Ja byłem przeciwny takiemu rozwiązaniu ponieważ dzieci z podstawówki nie rozumiały pewnych pojęć, które występowały w nauce. Kiedy mówiłem “Teraz narysujmy elipsę” Kasia pytała “A co to jest elipsa”. Pomysł zapisania dziewięciolatki na kurs dla starszej młodzieży uznawałem, i nadal uznaję za niedobry ale w tym konkretnie przypadku wydarzyło się coś niebywałego.
Rozwój innych przedmiotów w szkole
Kasia na początku czuła się na zajęciach źle. Dlatego po kilku tygodniach … druga mama zapisała swoją córkę, równolatkę Kasi na zajęcia. Prowadzimy kurs rysunku w Krakowie już ponad 30 lat i tamte doświadczenia wpłynęły na opracowanie oddzielnego programy, który dostał nazwę Dominek.
Byłem przekonany, że dziewczynki wykruszą się po 3-4 miesiącach. Tak się jednak nie stało. Dzielnie chodziły. Owszem czasami bazgrały sobie coś własnego albo mazały się flamastrami po rękach ale twardo przyjeżdżały. Bo należy dodać że były z Nowego Sącza.
Kiedy spytałem ich mam czy uważają za sensowne dalsze uczestnictwo, odpowiedziały:
– Bardzo! Kontakt ze starszymi oraz ta tematyka bardzo wpłynęły na zaangażowanie w innych przedmiotach. Lepiej zaczęły sobie radzić na matematyce, ponieważ u nas dużo było geometrii rysunkowej. No i z plastyki zaczęły mieć szóstki.
Jednak rezygnacja
Po dwóch latach nauki rysunku zapał opadł — dziewczynki zrezygnowały. Ja i tak uważałem, że dwa lata w tym wieku to bardzo dużo.
Jakież było moje zdziwienie kiedy w wieku lat szesnastu Kasia wróciła na zajęcia! Jej siostra Ewelina dostała się na architekturę i właśnie ją skończyła. Kasia po odbyciu całego kursu również na architekturę się dostała.
Po latach obie panie założyły wspólne biuro projektowania wnętrz, które funkcjonuje do dzisiaj.
Lepiej jak dziecko siedzi i rysuje niż traci czas na telefonie
Czasy się zmieniły. Gdzieś od 2010 roku zaczęły pojawiać się masowo smartfony. To co się z nimi dzieje widzimy dookoła. Sam też jestem częścią tego trendu — zdarza mi się scrollować shorty i stracić na tym godzinę.
Zmieniła się też motywacja rodziców do zapisywania swoich dzieci na kurs rysunku. Wskazują, że zapisują dzieci na różne aktywności, ponieważ, mają wtedy pewność, że dziecko robi coś użytecznego.
Kiedyś motywacją było to żeby dziecko się nie nudziło, teraz żeby nie siedziało na telefonie.
Jak powinny wyglądać zajęcia artystyczne dla dzieci?
Dzieci szybko się nudzą. To była pierwsza informacja jaka do nas dotarła. Na zajęciach nie można przejść standardowym program gdzie ważne jest następowanie po sobie odpowiedni ćwiczeń.
Pojedyncze zajęcia z rysunku na ASP czy dla kandydatów na Architekturę trwają u nas 4 godziny. W przypadku dzieci jest to nierealne. Zajęcia powinny trwać nie dłużej niż 2 godzin a i to bywa za długo.
Zajęcia mają sprawiać frajdę. Najpierw przyjemność i przyjazna atmosfera – a rozwój artystyczny jako dodatek. Tego też nauczyliśmy się empirycznie. Szczególnie że kiedyś mieliśmy taki przypadek:
Apodyktyczny dziadek który wnuczką realizował swoje ambicje
Gdzieś koło roku 2003 wydarzyła się bardzo przykra sytuacja. Na kurs rysunku dla dzieci zapisana została Zuzia. Zapisu dokonał dziadek co jest bardzo częstym zjawiskiem. Ten dziadek był bardzo specyficzny.
Moją uwagę zwrócił fakt, że Zuzia jak wchodziła do naszej pracowni to była jak w gorsecie. Po kilkunastu minutach zaczynała wariować. Biegała po sali, rzucała zwiniętym w kulkę kartkami papieru itp. Oczywiście inni też to robili. Było w tym masę śmiechu i radości. Wszystko przemieszane z malowaniem i rysowaniem.
Karczemna awantura której nie powinno być
Ja obserwowałem to z boku i od czasu do czasu wyciszałem dzieci. Miałem wrażenie, że Zuzia jest jednak trochę inna. Na zajęciach coś odreagowywała. Zdarzało się, że kiedy inni już się uspokoili i malowali to Ona nadal fikała. Postanowiłem podzielić się tym z dziadkiem. To był błąd (?)
Dziadek zrobił się czerwony, wywołał Zuzię i przy wszystkich tak ją zbeształ, że aż nieprzyzwoicie. Darł się, że nie przychodzi się tu dla przyjemności tylko dla ciężkiej pracy. Kiedy próbowałem mu wejść w słowo, jeszcze bardziej się darł.
To co mówił mroziło krew w żyłach. Dowiedziałem się, że jego wnuczka ma zagospodarowaną każdą minutę wolnego czasu, że co tydzień są w teatrze lub operze (!), że razem słuchają muzyki poważnej i piosenek Agnieszki Osieckiej, ż on nie pozwoli na to żeby ona traciła czas. Wystarczy że on w swojej młodości zbyt dużo go stracił.
To było straszne.
Zuzia już nigdy więcej nie pojawiła się na zajęciach.
Malowanie akwarelami
Warto dziecko zainteresować malowaniem akwarelami. To jest taka fajna technika, która jest łatwa w użyciu. Akwarela jest poręczna – cały sprzęt można spakować do jednej reklamówki. Szybko schnie i nie brudzi tak bardzo jak akryle i oleje. Akwarelę bardzo łatwo można sprać. Jest też techniką tanią zestaw farb starczy na kilka lat, pędzle też starczą na długo a jedna kartka papieru akwarelowego to koszt paru złotych. Dla porównania podobrazie płócienne jest trzy razy droższe.
Warto wziąć udział w pewnym wydarzeniu akwarelowym:
Tam dostaje się darmowy kurs akwareli na początku którego wyjaśnione jest co należy kupić i jak zacząć.
Tablet i aplikacja Procreate
Nie uciekniemy od cyfryzacji sztuki.
Jest taka aplikacja na iPady która nazywa się Procreate. Jej koszt w porównaniu do Photoshopa jest 50 razy mniejszy! Dużym wydatkiem jest sam tablet bo Macki kosztują dużo, ale jeżeli możesz sobie pozwolić to naprawdę warto. Sam używam i jestem zachwycony.
Przykładowa praca wraz z wyjaśnieniem jak ją zrobić jest tu:
https://rysuj.com.pl/rysowanie-kwiatka-w-aplikacji-procreate/
